– Dinsdag, 4 augustus – De wind die over de dijk jaagt heeft iets ijzigs. Ik liep stevig door met mijn handen in mijn zakken en probeerde mezelf niet teveel verwijten te maken. Dat had toch geen zin. Net zoals om de halve minuut op mijn horloge kijken; dat maakte niet dat ik sneller kon […]
Daar zaten ze weer, aan de gracht, net als een jaar geleden. Hoewel ze het niet letterlijk hadden uitgesproken, konden ze het eigenlijk zo voor elkaar invullen. Geen van beide waren ze er honderd procent zeker van geweest dat ze hier, of waar dan ook, ooit nog samen wijn konden drinken, een tafeltje van slechts […]
Dat die kers op de taart nu uit deze hoek moet komen. Was het wel een kers? Of wilde ze er dat per se in zien? Omdat er nu eenmaal een kers moest zijn? Het was misschien beter als de cake ongeglazuurd bleef. Overzichtelijk, veilig en behapbaar. Nu al had Simone haast het gevoel dat […]
Je zult het nooit geloven, dat doen de meeste mensen niet althans. Naast mij, in het huis van buurvrouw Berna woont een kat. Zijn naam is Erik en het is misschien raar, want dat beest dat speelt gitaar. En als je hem hoort spelen, en echt waar, dat doet hij vaak, dan weet je vrijwel […]
Hij had lange tijd een vermoeden, maar nu wist hij het zeker: er verdwenen tulpen uit zijn tuin. Uit zijn achtertuin welteverstaan. Dat maakte het nog vreemder. De gedachte dat iemand de moeite zou nemen om over de twee meter hoge schutting te klimmen, geruisloos te landen op het grind, behoedzaam een van de gele […]
‘Er was eens een buurvrouw in Amsterdam die heel goed schrijven kan,’ zei Bart. ‘Maar ik weet niet of ze dat nog doet en of ze de aangewezen persoon is voor jouw foldertekst. Ik ben haar uit het oog verloren.’ ‘Toch niet die buurvrouw met die zesendertig katten?’ vroeg Peter, met de deurklink in zijn […]
Amsterdam, metrostation Noord/Zuidlijn, locatie Vijzelgracht. Langste roltrap van Nederland. Need I say more? De eerste onbewuste meters steeg ik probleemloos. Toen kwam de realisatie. Dit duurt een beetje lang en dit is heel erg hoog. And by the way: wat probeert me aan mijn rug de afgrond in te trekken? Niemand voor me, niemand achter […]
Na één gezongen zin werd mijn voornemen om op haar zangtechniek te letten al weggetoverd door de larger-than-life power van haar performance. Dat was woensdagavond. In de Roode Bioscoop in Amsterdam, het meest knusse theater dat ik ken. Daar opende Mathilde Santing haar concert met ‘In my own sweet time’ dat zoals al haar zelfgeschreven […]
Pas toen ik bijna bij het Osdorpplein liep, werd ik me bewust van de stilte. Er was geen muziek. Zelfs geen metalig telefoondeuntje. Niemand neuriede. Er werd ook vrijwel niet gepraat. Mijn geconditioneerde hersenen zochten naar iets wat ik eigenlijk niet wilde vinden: stampende ritmes dwars door elkaar heen, omlijst met geroezemoes waardoor je of […]
Pas toen ik vertrok, werd ik gek van mijn liefde voor haar: de stad Amsterdam. Achttien jaar trams, parken, eindeloos lopen, diversiteit, theaters, concerten, fietsen, grachtenpanden, je-kunt-het-zo-gek-niet-bedenken-winkels, spontane afspraken, markten en halsbandparkieten, bleek verslavender dan obsessies die mij eerder bezighielden. De wending in mijn leven waardoor ik een huis accepteerde in Hoorn, had de ultieme […]